- kuruntucu
- kuruntucu argwöhnische(r) Mensch; Träumer m, -in f, Fantast m, -in f
Türkçe-Almanca sözlük. 2013.
Türkçe-Almanca sözlük. 2013.
kuruntucu — sf. Sürekli kuruntuya kapılan (kimse), işkilli, müvesvis … Çağatay Osmanlı Sözlük
işkilli — sf. İşkil içinde bulunan, kuşkulu, kuruntucu, vesveseli, müvesvis Biraz işkilli olmayan bir adamı, düştüğü yanlışlıktan kurtarmak kolay değildir. M. Ş. Esendal Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller işkilli büzük dingilder işkilli olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük